و سلام بر سلیمان، فرزند داوود نبی...

مدتی ست که یک سری مسائل از درون آشفته ام کرده. مسائلی که هر روزه بهشان فکر می کنم و هر روز هم بنا به ماهیت و جنسشان تازه می شوند و داغ می گذارند بر دلم و آشوب در سرم.

قبلا خودداری می کردم از نوشتن چنین مسائلی توی وبلاگ. اما بعدن که بیشتر فکر کردم، دیدم این وبلاگ بازتاب اندیشه های من شده، پس چرا برای خودم فیلتر بگذارم؟

سخنرانی اش از درون سوزاندم. سخنرانی کرد و با هر کلمه اش سوختم. این بود ترجمه آنچه گفت.

« آنها قاتلین پست کودکانند. برادرانشان روی خون به زمین ریخته بی گناهان پایکوبی می کنند. بین ما و آنها فاصله ارزشی عمیقی وجود دارد. آنها مرگ را مقدس می شمارند و ما زندگی را. آنها خشونت را، ما رحم و شفقت را. این راز قدرت ما، و پایه و اساس اتحاد ماست.»

« ما منتظر یک معجزه بودیم، اما یک تراژدی به وقوع پیوست. ما با دستی قدرتمند آنقدر حمله می کنیم تا ترور از ریشه برکنده شود. تروریسم مانند بومرنگ است. بیشترین آسیب را به کسانی که بانی آن هستند می رساند.»

به ترتیب، متن سخنرانی بنیامین نتانیاهو و شیمون پرز در مراسم تدفین سه نوجوان اسرائیلی.

حرفی نمیزنم. فقط چند عکس کفایت می کند. (پیشاپیش عذرخواهی می کنم به خاطر عکس دلخراش.)

               

آنها مرگ را تقدیس می کنند و ما زندگی را... هان؟ اگر این را زندگی می دانید، انشالله که به سن داوود پیامبرتان "زندگی" کنید...

----------------------------------------------------------------------

متنی که ترجمه کردم رو مستقیمن از یک ساعت اسرائیلی انگلیسی زبان برداشتم. کامنت هایی که خود یهودی ها و اسرائیلی ها نوشته بودند جالب بود! چند تایشان را ترجمه می کنم.

- خیلی مزخرفه که توی همه عکس ها همه جا پرچم (پرچم کشور اسرائیل، نماد صهیونیست) دیده میشه به جای تالیت (نماد کلی یهودیت). چرا همیشه صهیونیست ها؟؟

پاسخ)  میدونی چند نفر به خاطر اون پرچم کشته شدن تا به حال؟ اصلا از کجا میدونی زیر پرچم، تالیت نبوده؟ اول برو توی ارتش یا چِورا کادیشا (سازمان کفن و دفن یهودی ها) کار کن، بعد کامنت های بدبینانه و نامناسب بده.

پاسخ) خفه شو!

پاسخ) اشتباه خیلی بزرگی کردی با گذاشتن این کامنت. میدونی چرا؟ چون ممکنه شب اتفاقات بدی برات بیفته.

- خواهش میکنم (سه بار) التماس می کنم به همه والدین اسرائیلی. توی مناطق اشغالی زندگی نکنین! اونجا حیوون های حماس و عرب هستن. خیلی خطرناکه!

- مناطق اشغالی (شهرک ها) تنها فاصله بین حیوون ها و بقیه اسرائیله.

------------------------------------

بعضی وقت ها آرزو می کنم کاش انقدر وابستگی نداشتم. کاش آزاد تر بودم. کاش 'آزاده' تر بودم. اونقدر آزاد که میتونستم قید همه چی رو توی زندگیم بزنم و برم عراق، فلسطین، یا هرجای دیگه و بجنگم. جوان ها معمولن توی آرزو هاشون خودشون رو جای افراد موفق میگذارن و احساس خوبی دارن. کاش پرفسور سمیعی بودم، کاش شوپنهاور بودم، کاش هگل بودم، کاش گوته بودم...

اما چند وقتیه این ها هم به آرزو هام اضافه شده، آرزو هایی که شاید بیشتر از سهمی که باید، ذهنم رو مشغول کردن.

کاش چمران بودم،

کاش جهان آرا بودم،

کاش احمد شاه مسعود بودم...

-----------------------------------

هنگام مرور سایت های اسرائیلی، جمله ای دیدم که "بسیار" برام جالب بود. متن اصلی و ترجمه ش رو براتون قرار میدم.

In the same period, 89 Israeli children have died due to Palestinian retaliatory suicide bombing. Where is justice? Where is humanity?

در همان بازه زمانی، 89 کودک اسرائیلی در بمبگذاری های انتحاری انتقامجویانه! مردم فلسطین کشته شدند. عدالت کجا رفته؟ انسانیت کجاست؟

----------------------------------

نام آپ) برداشتی از انجیل متی، فصل اول، آیه اول تا هفتم : و سلام بر سلیمان، فرزند داوود نبی، فرزند جس، فرزند ابراهیم...